Logopeda

Godziny pracy

Poniedziałek 11.30 – 16.30

Wtorek 11.30 – 16.30

Środa 11.30 – 16.30

Czwartek 11.30 – 15.30

Piątek 11.30 – 15.00

Praca logopedy

Mowa jest podstawowym środkiem porozumiewania się między ludźmi, a prawidłowy jej rozwój wpływa na kształtowanie się osobowości dziecka i powodzenia szkolne.

Mowa pomaga w nawiązywaniu kontaktów społecznych, pozwala na formułowanie myśli, wyrażanie sądów i uczuć. Każde dziecko chciałoby mówić poprawnie, ponieważ dzieci z wadami wymowy są często narażone na szereg problemów i trudności w nauce.

Czym i kim zajmuje się logopeda?

Logopeda to terapeuta, który zajmuje się profilaktyką, diagnozą, stymulacją rozwoju językowego i terapią zaburzeń mowy. Poza terapią wad wymowy logopeda pracuje również z dziećmi z afazją, autyzmem i zespołem Aspergera. Pomocy u logopedy szukają także rodzice dzieci jąkających się i niedosłyszących., a także dyslektycznych.

Organizacja zajęć logopedycznych

Na początku roku logopeda przeprowadza badania przesiewowe i kwalifikuje dzieci na zajęcia.

Uczniowie z wadami wymowy z klas I – III i pojedyncze osoby z klas starszych uczęszczają na zajęcia w mniejszych, przeważnie 3 – osobowych grupach, w których ćwiczą prawidłową wymowę głosek i rozwijają kompetencje językowe.

Podczas prowadzenia terapii logopedycznej bardzo ważne jest zaangażowanie dziecka i współpraca z rodzicami. Jest to warunek uzyskania skutecznych efektów pracy logopedycznej.

Wady wymowy

Do najczęściej spotykanych zaburzeń mowy u dzieci w wieku szkolnym zalicza się:

1. sygmatyzm (seplenienie) międzyzębowy – w czasie wymawiania głosek takich, jak np. s, z, c, dz; sz,ż,cz,dż język wsuwany jest między zęby;

2. sygmatyzm prosty – to najczęściej zamiana głosek sz, ż, cz, dż na s, z, c, dz bądź ś, ź, ć, dź, np. zamiast szkoła – skoła;

3. rotacyzm – brak głoski r (głoska r jest zastępowana głoską l lub j) lub nieprawidłowa jej wymowa;

4. bezdźwięczność – głoski dźwięczne ulegają ubezdźwięcznieniu np. woda – fota;

5. mowa cicha, niewyraźna, słabo zrozumiała

Współpraca z rodzicami

Terapia logopedyczna jest procesem, a jej czas trwania zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest wspólna praca logopedy, dziecka i rodzica.

Spotkanie z logopedą raz w tygodniu nie może być jedynym elementem terapii. Bardzo ważne jest zaangażowanie rodziców w systematyczne ćwiczenia z dzieckiem w domu. W tym celu logopeda po każdych zajęciach zapisuje w zeszycie ucznia ćwiczenia, jakie powinien wykonywać codziennie do kolejnego spotkania. Podczas takich ćwiczeń rodzic powinien chwalić dziecko i cieszyć się każdym jego sukcesem, zwiększając w ten sposób motywację do dalszych ćwiczeń.

Brak ćwiczeń to brak postępów w terapii lub znacznie wydłużony czas oczekiwania na efekty. Każdemu rodzicowi, któremu zależy na właściwym rozwoju mowy dziecka nie powinno być obojętne, co ćwiczy ono na zajęciach i na jakim etapie terapii się znajduje. O zakończeniu ćwiczeń możemy mówić dopiero wtedy, gdy prawidłowa wymowa głosek utrwali się w mowie potocznej.

Współpraca z logopedą to też udział w konsultacjach, podczas których rodzic może dowiedzieć się o postępach dziecka oraz uzyskać wskazówki do pracy w domu. Rodzic też może wykazać się zaangażowaniem w przygotowanie dziecka do konkursów logopedycznych szkolnych i międzyszkolnych.

Konsekwencją braku pracy nad poprawną wymową są trudności w czytaniu i pisaniu. Błędny zapis pojawia się najczęściej wtedy, gdy dziecko źle różnicuje słuchowo głoski i zamienia jedną na inną podobnie brzmiącą (dziecko pisze tak jak mówi). Podobnie też źle odczytuje wyrazy i zdania, a brzmienie czytanego na głos tekstu może zakłócać jego rozumienie. Powoduje to dalsze, nawarstwiające się problemy w nauce i związane z nimi problemy emocjonalne – niechęć do szkoły, niezrozumienie ze strony rówieśników, brak akceptacji...

Zapraszam Państwa do wspólnej pracy

Etapy rozwoju mowy

Rozwój mowy dziecka

Nadawanie mowy oraz jej odbiór są zależne od funkcjonowania mózgu, narządów mownych (oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych) i narządu słuchu, warunkującego słyszenie i rozumienie mowy innych osób, a także kontrolę mowy własnej. W percepcji mowy w pewnym stopniu bierze udział także narząd wzroku, który umożliwia odczytywanie mowy z ruchu warg.

Rozwój mowy dziecka od narodzin do 7. roku życia można podzielić na cztery okresy: okres melodii (od narodzin do 1 roku), okres wyrazu (od 1 do 2 roku), okres zdania (od 2 do 3 roku) i okres swoistej mowy dziecięcej (3 – 7 lat).

Etapy rozwoju mowy

1. Okres melodii – rozwój mowy od urodzenia do 1. roku życia

Początkowo dziecko komunikuje się z otoczeniem za pomocą krzyku, po którym można rozpoznać, czego potrzebuje.

Rozwój mowy w okresie melodii postępuje zazwyczaj równolegle z rozwojem fizycznym. W fazie głużenia dziecko potrafi już unosić głowę, gaworzeniu towarzyszy umiejętność siadania, pierwszym wyrazom – pozycja pionowa i stawanie na nóżki.

Około 7 – 8 miesiąca życia dziecko zaczyna reagować na mowę, rozróżnia już melodię mowy, tzn. na podniesiony ton reaguje płaczem, a na mowę cichą, pieszczotliwą – uśmiechem i zadowoleniem. Około 10. miesiąca życia pojawiają się echolalie. W tym okresie dziecko zaczyna przejawiać tendencję do powtarzania własnych i zasłyszanych słów. Zaczyna też kojarzyć wielokrotnie powtarzane dźwięki ze wskazywaniem odpowiedniej osoby lub przedmiotu.

Około 12. miesiąca życia dziecko zaczyna rozumieć, co do niego mówimy, reaguje na swoje imię, jest w stanie zrozumieć dużo więcej, niż samo potrafi powiedzieć. Pojawiają się już nawet pierwsze wyrazy wypowiadane ze zrozumieniem.

2. Okres wyrazu – rozwój mowy u dziecka od 1. do 2. roku życia

W tym okresie maluszek rozumie o wiele więcej słów, wyrażeń i zdań, niż jest w stanie samodzielnie wypowiedzieć. W słowniku dziecka pojawiają się samogłoski, takie jak: a, u, i, e, oraz spółgłoski: p, b, m, t, d, n, ś, ć, czasem także ź, dź. Ważną rolę odgrywają również onomatopeje, np. mu, hau-hau, miau itp. Powinniśmy się spodziewać takich wyrazów, jak: mama, tata, papa, am. Dziecko początkowo upraszcza budowę słów, wymawiając pierwszą sylabę lub końcówkę wyrazu, np. miś – mi, daj – da, jeszcze – eszcze, zobacz – ać. Zamiast całych wyrazów artykułuje tylko ich konkretne części – zazwyczaj sylabę akcentowaną w danym słowie. Zdarzają się także wyrażenia dźwiękonaśladowcze, takie jak: hau (na psa) czy bmmmm (na auto).

Między 14. a 15. miesiącem życia dziecko zaczyna wymawiać coraz więcej pojedynczych wyrazów. Jest to spowodowane zarówno szybkim rozwojem ruchowym, jak i umysłowym. Maluch zaczyna chodzić, rozwija spostrzegawczość i pamięć, jednocześnie intensywnie poznając otaczający świat i nazywając interesujące je przedmioty.

3. Okres zdania – mowa u dziecka od 2 do 3 roku życia

Między 2 a 3 rokiem życia następuje rozkwit mowy dziecka. Dziecko zaczyna budować zdania. Początkowo tworzy zdania proste, złożone z dwóch, trzech wyrazów, następnie przechodzą one w dłuższe, cztero- lub pięciowyrazowe wypowiedzi. Pierwsze zdania są twierdzące, jednak wkrótce pojawiają się także zdania pytające i rozkazujące. Dziecko używa wielu rzeczowników; czasowniki początkowo używane są w formie bezokolicznika. Przypadki zwykle stosuje niepoprawnie. Trudne głoski zastępuje głoskami łatwiejszymi. Dziecko potrafi rozpoznać błędnie wypowiedziane słowa, a także je poprawić. Świadczy to o różnicowaniu słuchowym prawidłowej i nieprawidłowej wymowy słów. Na tym etapie mowa jest zrozumiała zarówno dla najbliższych i dla otoczenia. W tym okresie prawidłowo powinny być wymawiane spółgłoski: p, b, m, f, w, k, g, h, t, d, n, l, oraz samogłoski ustne: a, o, u, e, y, i, a, czasem nosowe: ą, ę. Pod koniec tego okresu pojawia się: s, z, c, dz, które wcześniej było zastępowane przez dziecko: ś, ź, ć, dź.

4. Okres swoistej mowy dziecka – rozwój mowy dziecka od 3 do 7 roku życia.

W tym okresie rozwój mowy malucha ciągle postępuje. Słownictwo jest coraz bardziej rozbudowane, rozwija się umiejętność tworzenia zdań złożonych. U czterolatków w dalszym ciągu występują zniekształcenia, ale w nieco mniejszym stopniu. Pojawiają się neologizmy. Dziecko 3-letnie potrafi już się porozumieć z otoczeniem; jego mowa jest w dużym stopniu ukształtowana, jednak często pojawiają się jeszcze błędy.

3-latek powinien już wymawiać wszystkie samogłoski ustne i nosowe, spółgłoski p, b, m, f, w, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h, t, t, d, n, l, ł, j. Pojawiają się również głoski takie jak s, z, c, dz. Dziecko umie wypowiadać większość z tych głosek poprawnie w izolacji, a w mowie potocznej zastępuje je głoskami łatwiejszymi. Dziecko zmiękcza głoski s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż na głoski ś, ź, ć, dź.

Najczęstsze błędy językowe u 3-latków, które mogą utrzymywać się nawet do 5. roku życia, to:

§ tworzenie nowych wyrazów, np. zadzwonić + telefonować – zatelefonić,

§ opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej: zupa pomidorowa – zupa midolowa,

§ przestawianie głosek w wyrazie (brama – mabra),

§ głoska r może być wymawiana jako j, l lub ł,

§ zamiast f dziecko często wymawia ch i odwrotnie.

Dziecko 4-letnie:

§ potrafi rozróżniać przeszłość i przyszłość, zadaje mnóstwo pytań,

§ utrwala wymowę spółgłosek s, z, c, dz, przestaje je zamieniać na ich zmiękczone odpowiedniki ś, ż, ć, dż,

§ głoski sz, ż, cz, dż może wymieniać na s, z, c, dz – jest to tzw. seplenienie fizjologiczne,

§ może wymawiać głoskę r, choć jej brak nie powinien jeszcze niepokoić,

§ może pojawić się u niego tzw. hiperpoprawność związana z opanowywaniem nowych, trudnych głosek, np. zastępowanie głosek s, z, c, dz, przez sz, ż, cz, dż – np. sztół, czukierek.

Dziecko 5-letnie:

§ mówi zrozumiale, jego wypowiedzi są rozbudowane,

§ potrafi już bezbłędnie powtórzyć sz, ż, cz, dż, choć w dłuższych wypowiedziach mogą wciąż być zastępowane przez s, z, c, dz,

§ wymawia głoskę r (zdarza się, że pojawia się ona dopiero w tym okresie),

§ chętnie poprawia innych i samego siebie, szukając prawidłowego brzmienia wyrazu,

§ tworzy wypowiedzi uwzględniające kolejność zdarzeń i zależności przyczynowo-skutkowe, są one zwykle poprawne gramatycznie,

§ potrafi zrozumieć i wyjaśnić znaczenie słów, opisać cechy przedmiotów; wie, do czego służą.

Dziecko 6-letnie:

§ powinno poprawnie wymawiać wszystkie dźwięki, nawet te najtrudniejsze do opanowania, czyli głoski sz, ż, cz, dż oraz r

§ powinno budować zdania logiczne, poprawne pod względem gramatyki i składni. Ich mowę powinien cechować właściwy akcent, rytm i melodia

§ umie określać położenie przedmiotu względem otoczenia przy pomocy przyimków (nad, pod, obok, między, wewnątrz),

§ potrafi samodzielnie wymyślać wyrazy rozpoczynające się na daną głoskę,

§ umie wyklaskiwać liczbę sylab w wyrazie

§ umie porównywać (odnajdywać różnice i podobieństwa) oraz klasyfikować przedmioty pod względem wielkości, kształtu, koloru, ciężaru, funkcji użytkowej,

§ dokonuje analizy i syntezy słuchowej wyrazów o prostej budowie fonetycznej (tzw. głoskowania),

§ wyodrębnia głoski na początku, na końcu i w środku wyrazu,

§ określa kierunek (do tyłu, na wprost, w bok).

Dziecko 7 – letnie:

§ ma utrwaloną poprawną wymowę wszystkich głosek oraz opanowaną technikę mówienia.

Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że każde dziecko rozwija się we własnym tempie i niewielkie opóźnienia w rozwoju mowy nie powinny być powodem do niepokoju. Rozwój mowy zależy od różnych czynników. Psychofizyczny rozwój dziecka oraz wpływ środowiska odgrywają w kształtowaniu się mowy największą rolę. Opóźnienia we wchodzeniu w poszczególne etapy rozwoju mowy nie powinny przekraczać 6 miesięcy – w innym przypadku konieczna jest konsultacja z logopedą.

Źródło: https://enel.pl/enelzdrowie/ciaza-i-dziecko/rozwoj-mowy-dziecka

Ćwiczenia logopedyczne

• Ćwiczenia oddechowe
• Ćwiczenia słuchowe
• Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne
• Ćwiczenia pionizacji języka

Zalecenia nie tylko logopedyczne

MAMO, TATO !!!

1. Rozmawiaj ze mną, opowiadaj, co robisz. Mów powoli i wyraźnie, śpiewajmy piosenki i tańczmy.

2. Dziecko powinno znać wiele zabaw paluszkowych, wyliczanek, wierszyków. Uczmy się słuchać muzyki, a także różnych dźwięków i odgłosów przyrody.

2. Pamiętaj – karmienie piersią, picie z kubeczka oraz żucie i gryzienie przyczynia się do prawidłowego kształtowania mowy. Zachęcaj dziecko do jedzenia twardych pokarmów (np. marchewki, skórki od chleba)

3. CODZIENNIE CZYTAJ DZIECKU KSIĄŻKI !! Zachęcaj dziecko do ich opowiadania, a z czasem do samodzielnego czytania. Ty też czytaj dla własnej przyjemności- w końcu jesteś wzorem dla swojego dziecka !!!

4. Ogranicz oglądanie TV i zabawy przy komputerze !!!!!!!!!!

5. Gimnastykuj narządy artykulacyjne w formie zabawy np.: kląskajcie, dmuchajcie, chuchajcie, parskajcie itp. Naśladujcie głosem i ruchem zwierzęta.

6. Malowanie, rysowanie, lepienie, zabawy ruchowe i...prace w kuchni to wspaniałe ćwiczenia logopedyczne. Ważny jest komentarz słowny i wesoła zabawa.

7. Zapewnij dziecku zabawki dydaktyczne dostosowane do wieku (klocki, układanki i loteryjki obrazkowe, literowe, puzzle.....).

8. Stwarzajmy dziecku okazję do wypowiedzenia tego, co przeżyło. Niech opowie nam bajkę, którą obejrzało, podzieli się wrażeniami z

przedszkola, czy szkoły, wymyśli zakończenie do czytanego przez nas opowiadania.

9. Jeżeli dziecko źle wymawia jakąś głoskę- nie każmy powtarzać wyrazów zawierających tę głoskę, ponieważ to tylko utrwala nieprawidłową wymowę. Dziecko, które nie jest przygotowane pod względem artykulacyjnym, niedostatecznie różnicuje słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do mówienia zbyt trudnych dla niego głosek zaczyna je zniekształcać wymawiając nieprawidłowo. Utrwalone złe nawyki dziecka trudno jest później skorygować i wydłuża to czas terapii logopedycznej.

10. Mówmy do dziecka językiem dorosłych, nie naśladujmy mowy dziecka.

11. Twoje dziecko jest jedyne niepowtarzalne, przytulaj je i mów często jak bardzo jest kochane

Źródło: https://arkaprzyszlosci.pl/przedszkole/strzalecenia_nie_tylko_logopedyczne-98.html